Mijn vroegste herinneringen aan Ermelo zijn de heidevelden. Wanneer we vanuit het Gelders rivierengebied naar de Veluwe gingen moesten we beslist ook de heide gaan zien. Het beeld dat ik daarvan heb overgehouden is dat de heide paars was. Maar dat zal gelegen hebben aan het seizoen waarin we naar de heide gingen kijken. Inmiddels weten we beter, de heide is maar een paar weken in het jaar paars, maar we zien ook dat in de overige tijd de gele kleur steeds meer overheerst, het pijpenstrootje.
In deze periode wordt in de raad vaak over de heide gesproken. De aanleiding is de vaststelling van een Lange termijnvisie heideterreinen. Er zijn al 3 beeldvormende politieke tafels geweest. Veel inwoners en organisaties voelen zich betrokken bij de heide, hetzij als gebruiker of als natuurliefhebber en dat kan natuurlijk ook samengaan; de heide is van ons allemaal. Het is wel nodig dat we rekening houden met elkaar.
Heidevelden zijn gemaakte landschappen en blijven alleen in stand bij goede beheer, vroeger gebeurde dat door het plaggen en begrazen met schapen. De provincie geeft subsidie voor het in stand houden van bepaalde stukken heide, maar het is de vraag of dat voldoende is.
Er zijn zorgen of het intensief recreatief gebruik van de heide leidt tot een grote verstoring van de fauna. Is het nodig dat er beperkingen komen voor mountainbikers, wandelaars, ruiters en loslopende honden? De kans is aanwezig dat het militair gebruik zelfs gaat toenemen.
De raad gaat binnenkort beslissen wat straks nog kan en mag op de heide en hoe we de kosten van het beheer gaan betalen.