Verloren. Dit is de week dat ik mijn tante verloor. Mijn lieve tante, gevoelsmatig mijn oma. De zus van mijn moeder én haar beste maatje. En wat zet dat alles in perspectief. Ze mocht 87 worden. Aanstaande dinsdag wordt ze begraven en man wat zie ik daar tegenop. Diegenen van jullie die mij goed kennen weten dat ik eigenlijk nooit zenuwachtig ben. Nooit voor een debat, niet voor een belangrijke onderhandeling of toespraak. Ook niet voor mijn bruiloft. Maar dinsdag mag ik wat zeggen en daar ben ik nu al zenuwachtig voor. En dat is ok. Ik ga proberen de juiste woorden te vinden, vanuit mijn hart, passend bij haar en het leven dat ze heeft geleefd.

Dit was verreweg het belangrijkste van afgelopen week. Benieuwd naar het overige? Komt-ie:

✅ Deze week trapte ik ook mijn Zomerstage af. Ik mocht meelopen met Reinoud Jaarsma van Welzijn Ermelo. Hij is coördinator financiële dienstverlening. En dat wordt (helaas) steeds belangrijker. Mensen met schulden en mensen met te weinig inkomen kloppen bij hen aan. Ze werken nauw samen met andere organisaties, zoals Diaconaal Platform, de Voedselbank, Schuldhulpmaatje en Verder. Fijn om te zien dat ze ook steeds meer doen aan vroegsignalering en werken met data vanuit dashboards. Op die manier kunnen ze steeds meer mensen, nog beter helpen! Dank je wel, Reinoud, voor je inzet, samen met al die vrijwilligers en ik sluit af met jouw oproep: “Kom uit je schuld en wacht niet tot het te laat is. Het kan letterlijk iedereen overkomen, dus trek aan de bel. Er staan genoeg mensen klaar om je te helpen”🙏🏽

✅ Nu heb ik een weekje vakantie. Tijd voor familie en de echt belangrijke dingen in het leven☺️

✅ Oja, de belangrijkste bijzaak van het leven. Mijn cluppie heeft zojuist de Johan Cruijffschaal gewonnen van PSV. Totaal onverwacht, maar niet minder fijn🔴⚪️